Wat ben ik trots op jou!
Wat ben je goed aan het knutselen!
Je mag er zijn!
Je bent goed zoals je bent!
Wat doen deze woorden met jou als je dit leest? Is dat iets wat je vroeger vaak te horen kreeg? Of kom je uit een gezin waar er niet gepraat werd over gevoelens en waren je ouders niet gewend een compliment te geven?
WAT DOET EEN COMPLIMENT NU EIGENLIJK MET JE?
Een compliment geeft je een gevoel van waardering, je gaat je beter voelen over jezelf en je kunt beter een positief zelfbeeld ontwikkelen.
Een compliment kan een kind vertellen welk gedrag gewaardeerd wordt en waarom. Het kan een heel simpel “Goedzo of wat ben je goed bezig!” zijn als je kind bijvoorbeeld zelfstandig aan het werk is.
Maar een compliment wordt nog krachtiger als je benoemt wat het kind goed doet. Bijvoorbeeld: “Wat knap van jou dat je zo geconcentreerd aan het werk bent, ik weet hoe lastig het voor je kan zijn!” Hoe sneller je een compliment geeft naar aanleiding van wat je kind laat zien, hoe krachtiger hij binnenkomt.
Geef alleen een compliment wat je ook echt meent. Kinderen voelen haarfijn aan of je iets meent of niet. Als je niet gewent ben van nature complimentjes te geven kan het wat onnatuurlijk overkomen in eerste instantie (voor zowel jezelf als je kind) Maar als je het doet met een oprechte intentie en om je kind verder te helpen groeien weet je kind dit zeker te waarderen.
Maak een compliment niet groter dan hij is. Als je kind iets heeft geprobeerd en het lukte niet, en je zegt: “Wat heb je het fantastisch gedaan” kan het juist weer onzekerheid oproepen. Je kunt dan beter zeggen: “Goed dat je het hebt geprobeerd, volgende keer beter!” Zo geef je je kind het gevoel dat het prima is om af en toe fouten te maken. Van je fouten kun je immers leren!
Complimenteer vooral de inzet die je kind toont in plaats van te focussen op het behaalde resultaat, anders kan je kind het idee krijgen nooit “goed genoeg” te zijn en juist faalangst ontwikkelen.
Kijk nu eens naar je eigen gewoonten:
HOE VAAK COMPLIMENTEER JIJ JE KIND?
Ben jij iemand die dit van nature (van jongs af aan) gewend is? Dan zal het je iets gemakkelijker af gaan. Ben je hier niet bekend mee of kost het je moeite? Start eens bij jezelf, ga voor de spiegel staan en zeg eens “Hee jij, wat doe je goed je best in de opvoeding van je kind(eren)!”. In eerste instantie zal dit behoorlijk onwennig voelen. Wie geeft zichzelf nu een compliment? Dit noem je ondermijnende gedachten die door je hoofd kunnen spoken. Het kan je ervan weerhouden om daadwerkelijk datgene te doen wat je eigenlijk zou willen. Of misschien vindt je juist helemaal niet dat je goed je best doet met opvoeden, dan is het extra lastig om zoiets tegen jezelf te zeggen.
Bedenk je dan ook, waar komt dit gevoel vandaan. Waardoor vind ik het lastig om mezelf een compliment te geven? Komt dit inderdaad doordat je het misschien niet gewend bent? En waar heeft het jou gebracht? Heb je genoeg zelfvertrouwen of vind je jezelf nooit goed genoeg? (Overigens denk ik dat je als ouder met de meest oprechte intenties je kind groot wilt brengen, dat opvoeden lastig is zal niemand ontkennen, meer dan je best kun je niet doen!)
Reden te meer om je kind van jongs af aan te complimenteren als hij of zij iets goed doet. En je zult zien dat als je er eenmaal mee begint het steeds gemakkelijker wordt, en jouw kind soms uit het niets tegen je zegt: “Mam wat zie je er goed uit, wat staat die jurk je mooi”! Wat je geeft kun je ook terug verwachten, mooi is dat he?! Als ze hier thuis iets niet mooi vinden wordt het trouwens ook gewoon gezegd hoor: “Mam, dat staat je wel apart” dan weet ik al genoeg;-)
ONDERSCHAT NOOIT DE KRACHT VAN WOORDEN.
Woorden doen veel bij een kind, probeer dat te onthouden dat als je iets tegen je kind zegt. Tegenover een negatieve opmerking zou je wel 3 tot 4 complimenten “moeten” geven om je kind weer datzelfde positieve gevoel te geven.
Moet je dan altijd al complimenten strooiend door het huis heen lopen? Dat denk ik niet. Je kind heeft het ook nodig om af en toe tot de orde geroepen te worden, als hij of zij iets doet wat echt niet “door de beugel” kan. Als ouder voel je dit vaak wel aan. En het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Soms zitten dingen nu eenmaal tegen, ook dat hoort erbij. Het is als een leerproces wat eigenlijk nooit stopt voor jou als ouder maar ook voor het kind.
Vanuit een veilige basis met wederzijds respect, aandacht, de ruimte om fouten te maken en je kind het gevoel te geven gewaardeerd te worden kun je je kind helpen groeien.
En, wanneer begin jij?
Ik geef alvast een voorzetje: Wat goed dat jij als ouder je verdiept in zulke artikelen om je kind beter op weg te kunnen helpen!
Van mij voor jou!
Vind je dit een lastig onderwerp of vind je het moeilijk om in de praktijk te brengen? Ik help je graag verder. Je kunt me bellen voor een gratis kennismakingsgesprek.
